28/06 Mezmurlar 104-106
[tr] Mezmurlar 104-106
104:1 RABbe övgüler sun, ey gönlüm!
Ya RAB Tanrım, ne ulusun!
Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
Bulutları kendine savaş arabası yapan,
Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Rüzgarları kendine haberci,
Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
Asla sarsılmasın diye.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
Sular dağların üzerinde durdu.
7 Sen kükreyince sular kaçtı,
Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Dağları aşıp derelere aktı,
Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Bir sınır koydun önlerine,
Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar,
Dağların arasından akar.
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır,
Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar,
Dalların arasında ötüşürler.
13 Gökteki evinden dağları sularsın,
Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Hayvanlar için ot,
İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;
İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 Yüreklerini sevindiren şarabı,
Yüzlerini güldüren zeytinyağını,
Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 RABbin ağaçları,
Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 Kuşlar orada yuva yapar,
Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,
Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Mevsimleri göstersin diye ayı,
Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Karartırsın ortalığı, gece olur,
Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 Genç aslan av peşinde kükrer,
Tanrıdan yiyecek ister.
22 Güneş doğunca
İnlerine çekilir, yatarlar.
23 İnsan işine gider,
Akşama dek çalışmak için.
24 Ya RAB, ne çok eserin var!
Hepsini bilgece yaptın;
Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 İşte uçsuz bucaksız denizler,
İçinde kaynaşan sayısız canlılar,
Büyük küçük yaratıklar.
26 Orada gemiler dolaşır,
İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 Hepsi seni bekliyor,
Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Sen verince onlar toplar,
Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,
Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Ruhunu gönderince var olurlar,
Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 RABbin görkemi sonsuza dek sürsün!
Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 O bakınca yeryüzü titrer,
O dokununca dağlar tüter.
33 Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek,
Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.
34 Düşüncem ona hoş görünsün,
Sevincim RAB olsun!
35 Tükensin dünyadaki günahlılar,
Yok olsun artık kötüler!
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
RAB'be övgüler sunun!
105:1 RABbe şükredin, Onu adıyla çağırın,
Halklara duyurun yaptıklarını!
2 Onu ezgilerle, ilahilerle övün,
Bütün harikalarını anlatın!
3 Kutsal adıyla övünün,
Sevinsin RABbe yönelenler!
4 RABbe ve Onun gücüne bakın,
Durmadan Onun yüzünü arayın!
5 Ey sizler, kulu İbrahimin soyu,
Seçtiği Yakupoğulları,
Onun yaptığı harikaları,
Olağanüstü işlerini
Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!
7 Tanrımız RAB Odur,
Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.
8 O antlaşmasını,
Bin kuşak için verdiği sözü,
İbrahimle yaptığı antlaşmayı,
İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.
10 ‹‹Hakkınıza düşen mülk olarak
Kenan ülkesini size vereceğim›› diyerek,
Bunu Yakup için bir kural,
İsraille sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.
12 O zaman bir avuç insandılar,
Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.
13 Bir ulustan öbürüne,
Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.
14 RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi,
Onlar için kralları bile payladı:
15 ‹‹Meshettiklerime dokunmayın,
Peygamberlerime kötülük etmeyin!›› dedi.
16 Ülkeye kıtlık gönderdi,
Bütün yiyeceklerini yok etti.
17 Önlerinden bir adam göndermişti,
Köle olarak satılan Yusuftu bu.
18 Zincir vurup incittiler ayaklarını,
Demir halka geçirdiler boynuna,
19 Söyledikleri gerçekleşinceye dek,
RABbin sözü onu sınadı.
20 Kral adam gönderip Yusufu salıverdi,
Halklara egemen olan onu özgür kıldı.
21 Onu kendi sarayının efendisi,
Bütün varlığının sorumlusu yaptı;
22 Önderlerini istediği gibi eğitsin,
İleri gelenlerine akıl versin diye.
23 O zaman İsrail Mısıra gitti,
Yakup Ham ülkesine yerleşti.
24 RAB halkını alabildiğine çoğalttı,
Düşmanlarından sayıca artırdı onları.
25 Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının:
Halkından tiksindiler,
Kullarına kurnazca davrandılar.
26 Kulu Musayı,
Seçtiği Harunu gönderdi aralarına.
27 Onlar gösterdiler RABbin belirtilerini,
Ham ülkesinde şaşılası işlerini.
28 Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB,
Çünkü Mısırlılar Onun sözlerine karşı gelmişti.
29 Kana çevirdi sularını,
Öldürdü balıklarını.
30 Ülkede kurbağalar kaynaştı
Krallarının odalarına kadar.
31 RAB buyurunca sinek sürüleri,
Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.
32 Dolu yağdırdı yağmur yerine,
Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.
33 Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu,
Parçaladı ülkenin ağaçlarını.
34 O buyurunca çekirgeler,
Sayısız yavrular kaynadı.
35 Ülkenin bütün bitkilerini yediler,
Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.
36 RAB ülkede ilk doğanların hepsini,
İlk çocuklarını öldürdü.
37 İsraillileri ülkeden altın ve gümüşle çıkardı,
Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.
38 Onlar gidince Mısır sevindi,
Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısırın üzerine.
39 RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine,
Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.
40 İstediler, bıldırcın gönderdi,
Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.
41 Kayayı yardı, sular fışkırdı,
Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.
42 Çünkü kutsal sözünü,
Kulu İbrahime verdiği sözü anımsadı.
43 Halkını sevinç içinde,
Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.
44 Ulusların topraklarını verdi onlara.
Halkların emeğini miras aldılar;
45 Kurallarını yerine getirsinler,
Yasalarına uysunlar diye.
RAB'be övgüler sunun!
106:1 Övgüler sunun, RABbe!
RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.
2 RABbin büyük işlerini kim anlatabilir,
Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3 Ne mutlu adalete uyanlara,
Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni,
Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim,
Ulusunun sevincini,
Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik,
Suç işledik, kötülük ettik.
7 Atalarımız Mısırdayken
Yaptığın harikaları anlamadı,
Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı,
Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için,
Adı uğruna kurtardı onları.
9 Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz,
Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde,
Çölde yürür gibi.
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları,
Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 Sular yuttu hasımlarını,
Hiçbiri kurtulmadı.
12 O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar,
Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13 Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular,
Öğüt vermesini beklemediler.
14 Özlemle kıvrandılar çölde,
Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi,
Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 Onlar ordugahlarında Musayı,
RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17 Yer yarıldı ve Datanı yuttu,
Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri,
Alev yaktı kötüleri.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde,
Dökme bir puta tapındılar.
20 Tanrının yüceliğini,
Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı,
Mısırda yaptığı büyük işleri,
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları,
Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı,
Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak,
Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi,
Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25 Çadırlarında söylendiler,
Dinlemediler RABbin sesini.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı
Ve çölde onları yere sereceğine,
Soylarını ulusların arasına saçacağına,
Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
28 Sonra Baal-Peora bel bağladılar,
Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla,
Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi,
Felaketi önledi.
31 Bu doğruluk sayıldı ona,
Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında,
Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler,
O da düşünmeden konuştu.
34 RABbin onlara buyurduğu gibi
Yok etmediler halkları,
35 Tersine öteki uluslara karıştılar,
Onların törelerini öğrendiler.
36 Putlarına taptılar,
Bu da onlara tuzak oldu.
37 Oğullarını, kızlarını
Cinlere kurban ettiler.
38 Kenan putlarına kurban olsun diye
Oğullarının, kızlarının kanını,
Suçsuzların kanını döktüler;
Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar,
Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 RABbin öfkesi parladı halkına karşı,
Tiksindi kendi halkından.
41 Onları ulusların eline teslim etti.
Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 Düşmanları onları ezdi,
Boyun eğdirdi hepsine.
43 RAB onları birçok kez kurtardı,
Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı
Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla
Yakarışlarını duyunca.
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna,
Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB,
Topla bizi ulusların arasından.
Kutsal adına şükredelim,
Yüceliğinle övünelim.
48 Öncesizlikten sonsuza dek,
İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun!
Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin.
RAB'be övgüler olsun!
